Κληρονομούμενη μοναρχία

   Η κατάσταση με τα πολιτικά δρώμενα στην Ελλάδα είναι τραγελαφική. Το ποιό κόμμα θα επικρατήσει στις εκλογές δεν έχει καμμία σχέση με το έργο που παρουσίασε ή δεν παρουσίασε η απελθούσα κυβέρνηση, με τα σκάνδαλα τα οποία βγήκαν ή δεν βγήκαν στην δημοσιότητα, με την ικανότητα που έχει ή δεν έχει ο προέδρος του κόμματος και οι βουελευτές του.

   Είναι θέμα μόδας. Με την μοναδική απαραίτητη προϋπόθεση ο πρόεδρος να είναι από το τζάκι του Καραμανλή ή του Παπανδρέου. Ενώ η μόδα το 2004 ήθελε να αλλάξει το κυβερνών κόμμα (διότι βαρέθηκαν οι πολίτες να βλέπουν τους ίδιους να κυβερνούν) τώρα η μόδα επιτάσσει εκ νέου την άλλαγή για τους ίδιους λόγους. Το ποιό κόμμα κυβερνάει καθορίζεται από τους ίδιους κανόνες με αυτούς που καθορίζουν το ποιό παπούτσι θα φορεθεί (ή ρούχα, τσάντα κτλ). Όταν η μυτερή γόβα φορεθεί πολύ, της μόδας γίνεται η γόβα με στρογγυλεμένη την άκρη και τούμπαλιν.

   Πήγε να σπάσει την κατάρα της οικογενειοκρατίας ο Βενιζέλος, τελικά δεν το έκανε. Επικράτησε ο υποδεέστερος στα πάντα αυτού -Γιωργάκης-, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την επικρατούσα άποψη ότι αν ονομάζεσαι Παπανδρέου ή Καραμανλή είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά σου. Αρκεί να περιμένεις...

   Το πολίτευμά μας δεν είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είναι κληρονομούμενη μοναρχία και φαίνεται εκ του αποτελέσματος.