Περί φιλοσοφίας

Από το βιβλίο "Εισαγωγή στην Φιλοσοφία της Τεχνολογίας" του Παναγιώτη Τζαμαλίκου παραθέτω το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα :

... Κάθε άνθρωπος, σε οποιαδήποτε βαθμίδα αναπτύξεως, προβάλλει στον εαυτό του ερωτήματα περί των πραγμάτων του κόσμου που τον περιβάλλει και επιζητεί να γνωρίσει την φύση των πραγμάτων, την αρχή, τον σκοπό και το τέλος των. Πρόκειται ακριβώς για εκείνη την ορμή του ανθρώπου, την οποίαν είχε υπόψη του ο Αριστοτέλης όταν είπε ότι πάντες άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει. Πρόκειται για την έφεση εκείνη, η οποία παρόρμησε άπειρους εργάτες της επιστήμης να απαρνηθούν πολλές από τις καθημερινές χαρές και απολαύσεις της ζωής, προκειμένου να εξερευνήσουν είτε τα μεγάλα μυστήρια της φύσεως, είτε τις παντοειδείς εκφάνσεις του ανθρώπινου βίου και να λάβουν απαντήσεις σε ερωτήματα τα οποία τους συνετάραζαν. Αυτή ακριβώς η έφεση ήταν η αιτία να συλλεγεί η μέχρι σήμερα Γνώση. Η οποία, συστηματικώς διαρθρωμένη και κατανεμημένη, αποτελεί τα επί μέρους πεδία των επιστημών.

Παράλληλα με την έφεση αυτή, σημαντική θέση έχει και ρόλο διαδραματίζει η περιέργεια και ο θαυμασμός. Όπως είπε και ο Πλάτων, τούτο αποτελεί το πάθος που είναι το κατ΄εξοχήν χαρακτηριστικό του φιλοσόφου και συνιστά την ουσιαστική αφετηρία της φιλοσοφίας. Κατά την άποψη του Αριστοτέλη επίσης, η απορία ήταν το πρώτο στοιχείο που ώθησε τους ανθρώπους στο να φιλοσοφήσουν -στην αρχή μεν για μικρά πράγματα, εν συνεχία δε για τα μεγάλα φιλοσοφικά ζητήματα, όπως η δημιουργία του κόσμου. Την άποψη αυτή την απήχησαν πολλοί από τους μετέπειτα φιλοσοφήσαντες.

Βεβαίως στη φιλοσοφία τα προβλήματα είναι βασικά και δεδομένα. Και τούτο φαίνεται από το γεγονός ότι, στην ιστορική διαδρομή της ανθρώπινης σκέψης, αυτά επανέρχονται ως "αιώνια ερωτήματα του υπάρχειν".

Τί ερωτήματα είναι αυτα; Είναι τα ερωτήματα τα οποία υπάρχουν σε μια περιοχή, η οποία κείται ανάμεσα στην επιστήμη και την θεολογία. Μία περιοχή, η οποία δεν διαθέτει όυτε την επιβεβαίωση της άνωθεν (της θεϊκής) αποκαλύψεως, όπως η θρησκεία, όυτε όμως και την επιβεβαίωση διά των μεθόδων που έχει μέχρι σήμερα επινοήσει και χρησιμοποιήσει η επιστήμη. Έτσι, μεταξύ θεολογίας και επιστήμης υπάρχει μία ζώνη, η οποία υφίσταται επιθέσεις και κριτική, τόσο από την πλευρά της θεολογίας, όσο και από εκείνη της σύγχρονης επιστήμης. Αυτή η ζώνη είναι εκείνη της φιλοσοφίας. ...

Ο Γρηγόρης του Αλκίνοου και της Μαρίτας

   Ο Γρηγόρης πήγε σήμερα στον νευρολόγο. Ή μάλλον έτσι του είχε πει ο πατέρας Αλκίνοος. Όταν πήγε στο γραφείο του νευρολόγου και ετοιμάστηκε σεμνός όπως πάντα τρίβοντας το δεξί του μάγουλο να χτυπήσει το κουδούνι, είδε κάτω από το όνομα του γιατρού μια άλλη ειδικότητα : "Ψυχολόγος". Ο πατέρας Αλκίνοος για ακόμα μία φορά τον είχε κοροϊδέψει. Όπως τότε που τον έλεγε να μην πίνει πορτοκαλάδα ΕΨΑ γιατί δεν πρέπει. Είχε αιμάτωμα στο πόδι μετά από ένα ατύχημα στο ποδ...όσφαιρο και έπαιρνε φάρμακα τα οποία δεν επέτρεπαν την κατάποση καφεΐνης, έλεγε ο πατέρας. Και ως γνωστόν η πορτοκαλάδα ΕΨΑ έχει τεράστιες ποσότητες καφεΐνης.

   Παρά την αρχική έκπληξη, μπήκε με θάρρος στο γραφείο του ψυχολόγου, όπου αντίκρισε έναν κύριο γαλήνιο, πρόθυμο να ακούσει περισσότερο παρά να μιλήσει, με τον οποίο είχε μία πολύ βαθιά συζήτηση σχετικά με την ασυγκράτητη επιθυμία του Γρηγόρη να καταστρέφει ότι βρίσκεται γύρω του. Το τζάμι του αυτοκινήτου που θρυμματίστηκε σαν ένα κομμάτι σοκοφρέτας όταν ακούμπησε μαγικά πάνω του η γροθιά του Γρηγόρη, το κινητό τηλέφωνο που βυθίστηκε αναπάντεχα σε μία λίμνη με την βοήθεια του Θεού, μιας μεγάλης λακκούβας και της άστοχης συμπεριφοράς του Νικόλαου, το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι που ο πατέρας Αλκίνοος μετέτρεψε σε τρυπάνι, την οθόνη που για χρόνια ταλαιπωρούσε τα μάτια του με την τρεμάμενη εικόνα και την οποία αντικατέστησε πολύ αργά με μια TFT, τον ανυποψίαστο Γερμανό τουρίστα που ζήτησε από τον Γρηγόρη να συνδράμει ώστε να τοποθετηθεί σωστά το καρεκλάκι μωρού στο αυτοκίνητό του.

   Η συζήτηση κράτησε εξήντα λεπτά. Εξήντα λεπτά ακριβώς. Εξήντα λεπτά κατά τα οποία ο Γρηγόρης αναπόλησε τις όμορφες στιγμές αδρεναλίνης και πλήρης έκστασης που έζησε τα τελευταία χρόνια δίπλα σε φίλους και γνωστούς που ήταν πρόθυμοι να τον φτάσουν στα άκρα. Εξήντα λεπτά κατά τα οποία ο Γρηγόρης αποφάσισε να μην αλλάξει. Αποφάσισε να μείνει όπως ακριβώς ήταν, να βρίσκει δηλαδή διεξόδους στην δύσκολη καθημερινότητα απλούς και ανέξοδους. Το ξύλο και την καταστροφή. Άλλοι πίνουν, άλλοι καπνίζουν, άλλοι παίρνουν ναρκωτικά, άλλοι παίζουν μουσική. Ο Γρηγόρης θα καταστρέφει. Έτσι εκτονώνεται και είναι δικαίωμά του.

   Τα εξήντα λεπτά πέρασαν. Ο Γρηγόρης πλήρωσε πενήντα ευρώ στο τέλος της συνεδρίας. Πενήντα ευρώ για εξήντα λεπτά. Αμέσως έκανε τον καταθλιπτικό συλλογισμό : «Για να βγάλω 50 ευρώ πρέπει να δουλέψω 2 μέρες». Ο γαλήνιος ψυχολόγος είχε δουλέψει μόνο 60 λεπτά. Άρχισαν να τον κυριεύουν συναισθήματα αγανάκτησης, θυμού και οργής. Έπρεπε να βρει διέξοδο. Και την βρήκε. Φεύγοντας από το γραφείο του ψυχολόγου πήρε μαζί του και κάτι αναμνηστικό. Πήρε μαζί του το χερούλι της πόρτας, αποδεικνύοντας ότι ο ψυχολόγος είχε κάνει καλά την δουλειά του. Τον έκανε να ανακαλύψει και να αποδεχθεί τον πραγματικό του εαυτό!

   Γρηγόριε να 'σαι καλά πάντα και να μείνεις όπως είσαι. Εμείς σ' αγαπάμε!!!